I wett no mal mal dür di schottische Highlands, I bi no nie uf Island gsy I wett gah d’Füür sueche uf Füürland U y der Wüeschti der Joshua Tree Wett y ne Felseboge stah in Utah, I wett schwümme im ne finnische See, Überall dert häre wett i gah, derby han i D’Alpe no gar nid gseh. Chumm mit mir über d’Bärge bis zum See Mir göh dür Räge, Sunne, Wind u Schnee U der Wäg isch es Zyl un es bruucht nid viel Für Wunder z’gseh. I wott no einisch dür ds Räbloch düre, Wott no mal über d’Gipfle gah I wott ds Echo vo mym Härzschlag gspüre U unändlichi Wyti ha. Chönnt ym ne Bärgsee es Stückli Himel gseh U y re Schlucht e Bitz vor Höll U us däm Land da würd meh u meh E Spiegel vo myr Seel Chumm mit mir über d’Bärge... I wott gseh d’Sunne undergah uf em Tannhorn, Wott se gseh ufgah uf em Bunderspitz Un i wott nid warte bis übermorn, I gah am liebschte scho grad itz. I wott liecht sy win e Schmätterling U gross win e Boum, Win e Vogel, wo by jedem Wätter singt U ym Härz e grosse Troum: Zart wi der Tou u wi ds Wasser so wild U jung, wi der Tag, wo erwacht, Häll wi d’Sunne u früsch wi der Wind U gheimnisvoll wi d’Nacht. Chumm mit mir über d’Bärge...

S git en Ort uf der Wält, idyllisch win es Gmäld, U dert ghört es Stück dervo eleini mir. Dert mach i mir e Garte, säje zarti Pflanzenarte, I ha alli Zyt zum Warte, da. U der Wind y de Böim singt es Lied vo myne Tröim U d’Quelle sprudlet da, so früsch si ma. A däm Ort find i Rue, u tuen i d’Ouge zue, Gsehn i da vor mir es lieblichs Bild vo dir. S git en Ort, irgendwo, da isch no niemer härecho, S’het e höchi Muur drumum u ds Tor isch zue. Dert inne lachet d’Sunne u Lieder chöme grunne Us däm töife Brunne, da. U si töne immer wilder u d’Schätte male Bilder Vo Zyte, won i längscht vergässe ha. A dä Ort wott i hi, wenn i unverstande bi, U wen i dert bi, dänk i glych nume a di. A däm Ort isch es so, win i geng ha tröimt dervo, U di ganzi Wält wird chly da rund um mi. All di Lascht vo dene Jahre lan i los, i la se fahre, Bi mit dir u mir ym Klare, da. Frage nümm, warum u wie, d’Wulche chöme, d’Wulche flieh, U si lö der Himel hie la stah. Chumm doch mit, chumm derthi, wo myni Tröim daheime sy, U we’d ganz sorgsam bisch, het’s da o Platz für di. U we’d ganz sorgsam bisch, het’s da o Platz für di.

Di Schachtle voll vo Briefe da erinneret mi dra, wi alls vergeit u ds Läbe mir dür d’Finger rünnt. Schad für all das, wo verby isch, aber guet, dass i’s ha gha. U das, wo zellt, isch, dass es y mym Härz no brönnt. Ja das Füür vo der Liebi, wo da wüehlt, brönnt mängisch schüüch u mängisch wild. Han e Harddisk voll vo Fotis vo de Plätz, won i bi gsy I han e Feschtplatte voll Songs, wo ds Härz hei grüehrt. I ha uf der Wält uss Bilder gsuecht, wo z’innerscht y mir sy U mänge Song het mi zu mir sälber gfüehrt. Ja, das Lied, wo dir ds Läbe mängisch spielt, Das isch lieblich u isch wild. Un i dänke a die Mönsche, wo mir mal begägnet sy, Die, won es Stück vo ihrem Wäg mit mir hei teilt. Die, won i gliebt ha, sy für mi di strängschte Richter gsy U mängi Narbe isch no geng nid ganz verheilt. Ja, das Spiel, wo ds Läbe mit dir spielt Isch mängisch fyn u mängisch wild. Mängisch isch es nid eso cho, win i’s gärn hätt gha, Doch am guete Wille het es sälte gfählt. Aber irgendwo het irgend öpper geng e Tür uftaa, Uf das, wo’s aachunnt, han i sälte sälber gwählt. Ja, dä Wäg, wo dir ds Läbe so befiehlt, Isch mängisch guet u mängisch wild. U mängisch han i ds Gfüehl, es gäb e keni Zuefäll hie, Un i stuune, dass’s mi würklich richtig git. U mängisch ligen i ym Gras u luege zue, wi d’Wulche zieh, U bi so chly u bi so gross u bi dermit E chlyne Teil vo öppis Grossem, wo da spielt, Mängisch zart u mängisch wild. U de loben i das Grosse, wo da spielt, Mängisch zart u mängisch wild, Mängisch zart u mängisch wild.

Du gsehsch e ke Stärn y der Nacht, we’d nid zum Himel luegsch. Du fingsch nid der Chärn vo der Sach, we du nid würklich suechsch. U du machsch ke Reis u machsch ke Ritt Ohni der Muet zum erschte Schritt U blybsch elei daheime. I ha mir es Boot bout, es isch ym Hafe aabunge I ha d‘Sägel no yygrollt u ha scho Salz uf der Zunge. Un i warte scho lang dunde am Strand Bis dass der Wind no wäjt vom Land U bis es aafaht keime. So lueg nid uf d’Schätte a der Wand Nimm dys Handgepäck y d’Hand U mach e Schritt über d’Schwelle. Lueg nid uf das, wo di no het, Lueg uf dy Stärn, är nimmt di mit Uf e Wäg y ds Hälle. Wenn isch es Zyt für dä Schritt, wo‘d nie meh rückwärts geisch? U wird dir der Wäg nid chly wyt, wo du vor dir weisch? Es git e kes Zyl da by däm Spiel U o we du weisch, es choschtet viel, Du fahsch no Mal aa tröime. So lueg nid uf d’Schätte a der Wand...

Sirene uf der Outobahn, Polizei u Ambulanz u ne rote Helikopter U du hoffisch, es göng nid z’lang U du weisch nid ob’s no längt bis Züri u ob Der Flüger äch no wartet U itz gsehsch das Outo uf em Dach ganz verdrückt U uf der Bahre ligt öpper, het der Chopf Under em Tuech verdeckt. Es hätt chönne di sy Es hätt chönne mi sy Es hätt chönne sie oder ihn oder äs Oder irgend öpper süsch, wo du gärn hesch, sy. Mir sy no mal dervo cho, Mir sy no mal dervo cho U wüsse nüt dervo. E Headline uf em Newsportal Irgendwo isch e Flüger vom Radar verschwunde, Mi weiss es no nid so gnau, Wahrschynlich y ds Meer gstürzt vor zwo, drei Stunde. U du stellsch dir vor wi das mues sy, Die letschte bange Minute, wo der Chlupf ym Sturzflug A der Gwüssheit wycht, Dass das nume no ds Ändi isch. Es hätt chönne di sy... So mängi Müglichkeit für ab der Wält z’gah, Für druf z’cho git’s füraa nume eini U so viel chönnti gscheh u du bisch plötzlich elei da U du weisch nid wie u du weisch nid wenn U du weisch nid, was das mit dir macht. E Schiesserei ym ne Stadtpark, E Überschwemmig, e Lawine, e Blitz oder e Murgang, Vilich längt o scho ne Härzinfarkt Oder nume es Grinnsel irgendwo y dyre Bluetbahn Oder e Chnote uf der Bruscht oder ym Buuch U plötzlich bisch y so re Mühli, wo’d nümm use chunnsch U du luegsch dir zue, wie’s langsam Gäge ds Ändi geit. Es hätt chönne di sy Es hätt chönne mi sy Es hätt chönne sie oder ihn oder äs Oder irgend öpper süsch, wo du gärn hesch, sy. Mir sy no mal dervo cho... U wüsse nüt dervo.

Ha dyni Briefe verbrönnt. Es het mi dünkt, i bruuch se nümme, Bruuche se scho ganz lang nümme. Itz ha mi vo ne trennt. Ha di wächselnde Adrässe gläse vor u der Absänder hinde, I ha Wörter, Sätz u Syte y de Flamme gseh verschwinde, So viel heiligi Verspräche u o so mängs bitters Wort, So mänge Schwur hei müesse bräche, alls verrouchnet u isch furt. Ha dyni Briefe verbrönnt U myni Tröim nach alte Zyte Itz si sy furt, Syte um Syte U vilich dänksch du itz, dä spinnt. Es isch so viel Zyt vergange, mir sy lang nümme di Glyche Wi denn, wo's het aagfange, mängisch mues me öppis stryche. Cha di Gfüel nid konserviere, o we‘s no so schön isch gsy, U wenn i mängisch hütt chly friere, dänk i a das Füür für mi. Ha dyni Briefe verbrönnt Es het es rächts Füür gäh dervo Un e Huufe Äsche o U si flügt dervo ym Wind. U us der Äsche wachse Blueme, i weiss gnau no, wo‘s isch gsy U mängisch chumen i cho luege u de dänken i a di.

I gsehn e Teddybär mit runde Ohre, rundem Buuch u chrumme Bei, Är macht e längi Nase u d’Nase wird e Rüssel, eso wi d’Elefante u d’Flöige eine hei. E chlyne Fisch schwümmt am Grosse dervo, dä schnappet y d’Luft un e blaue Fläck git’s dervo U der Fläck wird es Härz u das Härz wird immer grösser win e See, won es Dampfschiff druff ym Kreis geit U us em Chemi stygt e Geischt u wird e Ängel, u däm han i e Wunsch gseit. I luege y d’Wulche Un i warte scho sicher öppe dreiviertel Stund. I luege y d’Wulche Un i hoffe so sehr, dass si ändlich chunnt, ändlich chunnt. He, du da obe, chumm, lach mi nid us, hinder dir gsehn i d’Tatze vom ne Roubtier U über em Bärg wachse us em Näbel use d’Hörner vom ne Kampfstier. Di chlyni Änte blast der Buuch uf, wird e Drache, sperrt sys Muu uf, us sym Rache blast är dunkle Rouch U dä packt d’Sunne yy u der Luft wird immer chüeler u scho gspür i uf em Chopf en erschte Rägetropf U alles Blau wird itze grau u underdesse isch my Hoffnig y Bach gheit. I luege y d’Wulche Un i warte scho sicher öppe drei, vier Stund. I luege y d’Wulche Un i dänke, dass si würklich äuä nümme chunnt. I luege y d’Wulche Un i luege glych no geng, öb si nid doch vilich chunnt, ändlich chunnt.

Chumm doch chly nöcher, lueg dert di Stärne Lueg, wi si funkle so häll u so klar - u so nöch! Chumm, leg dy Chopf doch chly a my Schultere Millione vo Liechter luege vor Milchstrass da obe üs zue. Gsehsch dert der Castor? U sy Zwilling, der Pollux? Si stöh so nöch, so nöch bynand wi du un ig. U sy doch Liechtjahr, Liechtjahr, Liechtjahr vonand. I gseh der Wäg no, wo mir sy härcho Vo dunde ym Tal, vo de Liechter u em Ruusche vor Outobahn. Lueg, üsy Spure dert über d'Matte Dert sy mir glüffe mitnand, mal näbe-, mal hinderenand. Es gseht fasch so us, als wär's nur ei Spur Als wäre mir eis gsy uf däm Wäg bis dahi. Doch mir sy Liechtjahr, Liechtjahr, Liechtjahr vonand. U mir läbe beidi y üsne Wälte U wüsse so weni, so weni vonand. Chumm, leg dy Chopf no chly a my Schultere I gsehn e Stärnschnuppe verglüeje am Horizont Un es isch Liechtjahr, Liechtjahr, Liechtjahr ewäg.

Das, won i ha, wott i nid verliere, Aber da, won i bi, wott i nid sy. Alls, won i förchte, das cha passiere, Da wott i blybe, won i nie bi gsy Das, won i gärn ha, das wott i bhalte, Aber das, won i bhalte, geit verby. Alls, wo mir warm git, faht mal aa chalte, Da wott i blybe, won i nie bi gsy. Da cha’s mir wohl sy, wo mi alli kenne, Aber die, wo mi kenne, änge yy. Alls, won i tröime, chan i nid gwinne, Da wott i blybe, won i nie bi gsy. Säg, isch ds Läbe nid blind, so wi Wälle u Wind, Chöme här u reise hi U sy mir nid am Schluss win e Bach, win e Fluss, Immer anders, immer glych? Immer arm u immer rych? Das, won i ha, wott i nid verliere Da wott i blybe, won i nie bi gsy

Är het nüt gha vo daheim, aber e Stell y der Fabrigg Un das Meitschi, won är liebt, we’d jung bisch, bruuchsch nid meh zum Glück. Är isch tüechtig gsy u flyssig u sie sparsam no derzue U si hei nie sich öppis gönnt als gueti Schue... Es Stückli Land vo der Fabrigg u vo der Kasse chly Kredit, Är het mängisch sälber aapackt, u es paar Fründe mache mit U so steit äs plötzlich da u si sy mächtig stolz uf das Uf das Hus a der Bahnhofstrass Uf das Hus a der Bahnhofstrass Vier, füf Chind hei drinne Platz gha u sy gross worde derby U z’oberscht yr Mansarde zieht de no d’Grossmuetter y. E grosse Garte mit viel Gmües, e Stall voll Chüngle hindedraa, U y de Dryssgerjahr het niemer müesse Hunger ha. Es isch der Chrieg cho u yr Nacht da hei si d’Fänschter schwarz vermacht, Der Vatter isch a d’Gränze, ds Grosi hei si uf e Friedhof bracht U d’Chind sy zu de Bure, di hei alli nötig gha U uf de Fotis vo der Zyt hei alli ärnschti Gsichter gha. Nach em Chrieg sy d’Chinder furt y d’Wält, derfür sy d’Tschingge cho, Zwe, drei Manne yr Mansarde, si hei d’Mieti teilt u so sy Plötzlich frömdi Brüüch u frömdi Grüch u frömdi Tön dür das Dür das Hus a der Bahnhofstrass Dür das Hus a der Bahnhofstrass. Zyt vergeit, sy wärde alt, un e Sohn het’s überno, Är het e Job gha y der Stadt u het uf ds Land use wölle cho, Het gründlich umbout u usbout u ne Parkplatz überdacht Un e Thujahag, e Rase un e Wintergarte gmacht. Syni Junge hei ym Chäller e Bandruum installiert, Hei mit Stromgitarre, Synthesizer u Hanf experimentiert, Hei sich dürebschisse, der Gymer gschmisse u mängisch gfyret da U hei riesegrossi Tröim gha. Es isch nid cho, wi si tröimt hei, eis um ds andere isch gange, Si hei ds Glück gsuecht uf der Wält uss zwüsche Olten u Aarwange, U plötzlich isch das Hus viel z’gross für eine da, Wüll mit 50i het sy Frou ihn o verlah. Der Verchehr het loufend zuegno u der Lärm derwäge o U bym Fäldwäg isch itz ds Fäld wäg, derfür isch d’Tankstell cho, Un eso fingsch ja ke Mieter u ke Chöifer meh für das Für das Hus a der Bahnhofstrass Für das Hus a der Bahnhofstrass. U so isch es zersch mal läär gsy, de hei’s d’Flüchtlinge gno, Zwo Familie us Syrien, wo über ds Meer sy cho D’Heilsarmee het d’Mieti zahlt u alli wüsse, sie Sy öppe gar nid aaspruchsvolli Mieter gsy. S faht aa läbe y de Zimmer, s faht aa lärme ussedraa U ym Garte wachse Zibele, Chnoblouch u Paprika U di einte hei drann Fröid u by de andre wachst der Hass Uf das Hus a der Bahnhofstrass Uf das Hus a der Bahnhofstrass. U emal, won i verby gah, merk i, dass duss niemer spielt, D’Fellläde sy zue un es rot-blau-wysses Schild Suecht e Chöifer für das Hus oder für ds Land, wo’s druffe steit, U d’Gartemuur ar Strass isch scho versprayt – Usländer use, steit. Vilich syt dir itz o gspannt, wi’s wytergeit, Chouft’s e Investor, wo druf setzt, dass der Landprys ufegeit? Oder chouft’s vilich e Künschtler u macht dert sys Atelier U wird berüehmt u alles chunnt u wott ne gseh? Aber vilich faht emal ja öpper wieder chly aa: E Secondo vom Balkan eröffnet drin e Pizzeria. U mir sitze yne, singen ihm das Lied u lüpfe ds Glas Uf das Hus a der Bahnhofstrass Uf das Hus a der Bahnhofstrass.

Si steit eleini dert äne bym Spielplatz Die andere lache bym Schuelhusygang. U sie chunnt sich vor, so wi öpper mit Ussatz U steit drum am liebschte elei umenang U sie luegt irgendwo y ne ändlosi Wyti U stellt sich so vor, wi schön dass es wär: Di andere da, u si y der Mitti. U sie sehnt sich nach Geborgeheit. Si ligt uf em Rügge, luegt ufe a d’Dili. Si het sich das alles chly anders vorgstellt Itz isch sie elei mit de Chind, wie so vili U ds Läbe zieht a re verby uf der Wält. U si luegt irgendwo y ne ändlosi Wyti U wünscht sich, dass ds Läbe chly spannender wär. U si gspürt en unändlichi Längizyti U sie sehnt sich nach Zärtlichkeit. Da ligt si, weich bettet, der Chopf töif ym Chüssi U duss vor em Fänschter zieh Wulche verby. Si fragt sich, öb öpper se äch de vermissi U gseht vor sich Bilder, wi’s albe isch gsy. U si luegt irgendwo y ne ändlosi Wyti U d’Bilder verfliesse u alles wird läär U si gspürt en unändlichi Längizyti U sie sehnt sich nach Ewigkeit, U sie sehnt sich nach Ewigkeit.

Nach all dene Jahr isch guet, dass du no da bisch, Es isch mir klar, es chönnt o anders sy. Mir kenne vonang üsy Macke afe besser als di guete Syte U d’Narbe, won ys zwacke, syn ys nöcher als di guete Zyte, Ja, mir läbe geng y Gfahr... Nach all dene Jahr, da gsehn i, was i glehrt ha, Vilich sogar no meh als i cha gseh. Mir hein ys gschliffe an enand, eso wi d’Chisle dert am Strand, Doch mir hei’s nid gschafft, üs so z’forme wi dä Töpfer dert sy Ton, Mir sy no gäng es unglychs Paar... Nach all dene Jahr sy mir zwöi es Universum, Berächebar, u doch so gheimnisvoll. So mängs, wo mir nid chöi erkläre, wär mir sy u was mir wäre, U wohi dass üsy Reis geit y däm viel z'chlyne Boot, Das isch no alls andere als klar... Nach all dene Jahr.